Ik denk wel naa deze weg nemen van de weerstanden
Dat de loggerime uit de volummen potmeter weg is
Nu dat als je een bvb kwart slagje draait met de
Voll knop dan spuit het geluid er bikkel hard uit
wel hoger maar niet goed regelbaar ??
Ik denk dat je de weergave pennen in de Din bus
niet juist heeft gebruikt . Huub

Toch wat vreemd verhaal. Ik gebruik verscheidene philips versterkers van die familie zonder enig hogetoonverlies.

De tape-in din fiche op een versterker, playback dus ,heeft een ingangsgevoeligheid van +-150mV. (gelijkaardig aan de zogenaamde diode ingang) CD geeft wat meer, maar dan zet je het volume wat minder.

De tape-out din fiche , voor record , geeft slechts 1mV en daar is het beter de weerstanden aan te passen om onnodige verzwakking en versterking te hebben.

Misschien wordt er met dit laatste verward?

groeten

Kris

DE din plug daar is eigenkijk niks mis mee
Wel dat bij goedkopen versterkers de moeder
Din vaak niet gevat is in heh metaal en van de print
Los laat met gevolg van storing .Maar als deze in het
Metaal van de kast zit .Dan is er niks mis mee
De tulp geeft ook wel eens niet door op de midden stift
.
Huub

Dit heb je gewoon met DIN pluggen,deze was natuurlijk verkeerd aangesloten
zodat het signaal van de cd speler via de verzwakker voor de opname uitgang
de versterker bereikte met het betreurenswaardige resultaat.
Het snoertje aanpassen was dus handiger geweest,had de versterker in elkaar
gelaten kunnen worden......
Wat was ik indertijd blij dat ze stopten met die DIN pluggen narigheid,het leek
wel of DIN pluggen vrijwel altijd verkeerd aangesloten waren,DIN pluggen waren
een oplossing voor een probleem dat niet bestond.
(De mens werd door Philips en anderen te dom geacht om een paar tulpstekkertjes
aan te sluiten maar ze waren zelf te dom om DIN pluggen goed aan te sluiten.)

Henk

Je doet de dinplug geen eer aan. Het was een goede oplossing voor de niet technische gebruiker. In plaats van met twee of drie banaanstekers, kon een consument zijn pick-up aansluiten, met één steker.
Met de komst van de bandrecorders werd het er niet eenvoudiger op.
Bij Philips had je altijd een weergave kabel nodig, die van de luidsprekeruitgang van de recorder naar de pick-up ingang van de radio liep en voor opname moest je dan weer een andere kabel aansluiten van de luidsprekeruitgang van de radio naar de opname ingang van de recorder.
Geen wonder dat veel mensen de opnames van de radio dan maar maakten met de bijgeleverde microfoon. Het had dus niet met dom te maken, maar het was gewoon lastig.
Met de DIN plug waren alle aansluit perikelen in een klap opgelost.
Met de komst van de bandrecorder is de aansluiting opnieuw bekeken en gewijzigd.
In plaats van opnemen met de microfoon voor de luidspreker van de radio, gebeurde de opname geheel langs elektrische weg. Tijdens de opname hoefde je dus ook niet meer stil te zijn.
In het mono tijdperk werd de indeling als volgt.
1- opname uitgang, afgetakt van de top van de volumeregelaar via een hoogohmige spanningsdeler. Het volume van de radio was dus niet van invloed op de opname.
2- het gemeenschappelijk aardcontact
3-audioingang op lijn niveau. Via een keuzeschakelaar op de radio TA/TB, kon je kiezen voor deze ingang. Hij liep recht naar de volumeregelaar en dat heeft het voordeel dat de voorversterker van de radio nimmer kan worden overstuurd.
Met de komst van stereo is de plug gewijzigd naar een vijfpolige versie.
Contacten 4 en 5 werden toegevoegd voor resp. opname en weergave.
Zoals gezegd liep de opname via een hoogohmige weerstand. Dat zou leiden tot een aanmerkelijk hogetonenverlies door de capaciteit van de opnamekabel.
De weerstand werd echter belast door een extra weerstand van ca 100K naar aarde en vormde dus een spanningsdeler. Samen met de ingangsweerstand van de diodeaansluiting in de recorder, daalde de totale impedantie tot een tiental K ohms. De kabelcapaciteit was nog maar nauwelijks van invloed. Wel had de diodeaansluiting microfoongevoeligheid. Voor de S/R was het niet echt ideaal. maar voor huishoudelijk gebruik meer dan goed genoeg. Bijkomend voordeel was, dat de diodeaansluiting tevens gebruikt kon worden om de microfoon aan te sluiten, zodat op de recorder een plug werd uitgespaard.
In de tijd dat bandrecorders een hype was, verkochten we honderden TK20, TK120 en vele andere van Grundig. Het heette de aristocraat onder de recorders. Voor een tientje extra bouwden we voor de klant het radiotoestel om met een DIN aansluiting. Louter door mond op mond reclame, dat je tijdens de opname niet stil hoefde te zijn etc, hebben we heel veel van die plugjes ingebouwd.

Philips is altijd een beetje eigenwijs geweest en heeft lang geprobeerd de dinplug tegen te houden. Tussentijds hebben ze nog de vijfpolige IEC plug uitgevonden, maar die is door niemand verder ingebouwd.
De dinplug is een Duitse aangelegenheid en DIN staat voot Deutsche Industrie Norm.
Met de komst van transistorapparatuur is de dinplug een beetje in de vergetelheid geraakt, doordat de signalen groter waren en de uitgangen laagohmiger.
Helaas is er een hele zooi aan verkeerde verloopkabels op de markt gekomen. Zo waren er kabeltjes met vier RCA (cinch) plugjes vanaf de radio of versterker naar de recorder met din aansluiting.
Het hoeft geen betoog dat het lijnsignaal uit de radio (receiver of versterker) de opnameingang volledig overstuurde. Met de opkomst van cash and carry bedrijven en dergelijk soort zaken, verdween ook van lieverlee de technische kennis bij de electronicazaken. Het ging en gaat dus nog heel vaak fout als je een oude recorder aansluit op een moderne radio en daarvoor een kant en klaar snoer koopt in de winkel.
Het heeft een slechte naam gegeven aan de DIN diodeaansluiting. Helemaal ten onrechte. Als je weet hoe het werkt, dan is het (zeker voor die tijd) een prima oplossing
Soundman2

Dat snap ik allemaal Henk.

Maar je reactie is geen antwoord op mijn vraag.

Zoals je aangeeft is het wel zeker een goed idee om te meten en de onderdelen weer terug te zetten en dan nogmaals te meten.
Met een subjectieve indruk is moeilijk om te gaan. Een objectieve meting kan veel verhelderen.

Ben benieuwd wat het oplevert!

Jac

Jac.,klopt helemaal.
Van andere lezers, met vergelijkbare toestellen zijn de beschreven effecten niet bekend. Unaniem zeggen ze dat het goed klinkt. Ik kan me voorstellen dat niet idereen genegen is om een goed werkend apparaat te modificeren. Zou je echt de schakelingen willen verbeteren, dan is een grondige kennis van de electronica noodzakelijk en dan moet je ook nog eens veel ervaring hebben in versterkerbouw, om de allerkleinste tekortkomingen eruit te halen. Uiteraard is aan zo'n versterker vast nog wel wat winst te halen, maar of het dan nog een consumententoestel is.....?
Bij de TD van Philips zaten goede technici, maar dat waren zeker geen ontwikkelaars.

Soundman2